Mafia The Old Country inceleme

Hangar 13, 2020’de Mafia Definitive Edition ile serinin mirasına ne kadar saygılı olduğunu kanıtlamıştı. Lakin bu sefer, yalnızca bir mirası cilalamakla kalmıyor, o mirasın temel taşlarını, yani Sicilya Mafyası’nın köken öyküsünü anlatma üzere savlı bir vazifeye soyunuyor. Bu sefer 1900’lerin başındayız. Amerika’daki organize hatanın şatafatlı yükselişinden çok evvel, fakirliğin, adaletsizliğin ve feodal tertibin karar sürdüğü bir adadayız. Bu seçim, oyunu anında serinin öteki üyelerinden ayırıyor ve anlatı potansiyelini arşa çıkarıyor. Tanınan kültürün çoklukla romantize ettiği Amerikan Mafyası’nın tersine, The Old Country, problemin özüne iniyor.

Mafia The Old Country ile Sicilya’ya gidiyoruz

Oyunun geçtiği Sicilya, görüntü oyunları tarafından birden fazla vakit karikatürize edilmiş, potansiyeli harcanmış bir diyar. Lakin geliştirici grup, bu ağır yükün altından kalkmak için zekice bir atılım yapmış ve Remothered üzere üretimlerle tanınan İtalyan stüdyo Stormind Games ile iş birliğine gitmiş. Bu iştirakin meyveleri, oyunun her karesinde kendini gösteriyor.

Mafia: The Old Country, bir oyunda şimdiye kadar gördüğüm en otantik ve ruhu olan Sicilya tasvirini sunuyor olabilir. Bu yalnızca görsel bir muvaffakiyet değil. Kavurucu güneşin altındaki taş meskenlerden, zeytin ağaçlarının gölgesindeki patikalara, kükürt madenlerinin klostrofobik dehlizlerinden, Etna’nın heybetli silüetine kadar her ayrıntı, o periyodun ruhunu yansıtmak için ihtimamla işlenmiş. Görsellik, lehçe ve müzik. Bu üçlü, oyunun atmosferini doruğa taşıyor. Size tavsiyem, oyunu kesinlikle özgün Sicilya seslendirmesi ile oynamanız. Karakterlerin dudaklarından dökülen her söz, kıssanın tartısını ve gerçekliğini omuzlarınıza yüklüyor. Bu, yalnızca bir oyunu oynamak değil, adeta o periyoda ilişkin bir sinemanın içine girmek üzere.

Kaderin Çizdiği Yol: Doğrusal Anlatının Gücü ve Zayıflığı

Serinin hayranları, bilhassa Mafia III’ün geniş açık dünyasından sonra bir beklentiye girmiş olabilir. Hangar 13, bu beklentileri bir kenara itip radikal bir karar alıyor. Mafia The Old Country, neredeyse büsbütün doğrusal bir tecrübe. Misyondan misyona, sahneden sahneye ilerleyen, sinematik anlatımı her şeyin önüne koyan bir yapı bu.

Bu bir eksi mi? Hedefinize bağlı. Şayet Sicilya kırsalında özgürce at koşturup, küçük kasabaların sırlarını keşfedeceğiniz bir açık dünya sandıysanız, hayal kırıklığına uğrayacaksınız. Geliştiricilerin yarattığı bu dünyanın keşfe kapalı olması, içimde bir ukde bırakmadı değil. Lakin madalyonun öbür yüzünde, bu doğrusal dizaynın öykü anlatımına inanılmaz bir odak ve tempo kazandırdığı gerçeği var. Oyun, sizi bir an bile boş bırakmıyor; kahramanımız Enzo Favara’nın bahtının raydan çıkmasına asla müsaade vermiyor. Bu, aslında tematik bir tercih: Enzo, içinde bulunduğu şartların bir mahkumu ve oyuncu olarak biz de onun bu kaçınılmaz seyahatine eşlik ediyoruz. Bu bir oyun alanı değil, bu bir yazgı çizgisi.

Oynanış Mekanikleri

Görevler, saklılık ve çatışmanın bir karışımını sunuyor. Birden fazla senaryoda, düşmanları teker teker, sessizce avlama yahut silahlarınıza sarılıp ortalığı kan gölüne çevirme seçeneğiniz var. Kapalılık, bir düşmanın ardına sızdığınızda tetiklenen kolay bir küçük oyunla işliyor: gerçek vakitte yanlışsız tuşa basarak düşmanı etkisiz hale getiriyorsunuz. Cesetleri saklamak için etrafa çokça sandık yerleştirilmiş. Fakat burada fark ettiğim garip bir ayrıntı, oyunun cilasındaki küçük bir leke üzere duruyor: her sandık en fazla üç ceset alıyor ve her seferinde sihirli bir formda boşalıyor. Bu küçük mantıksızlık, oyunun genelindeki titizliğe gölge düşürüyor.

Gizlilik başarısız olduğunda ise barut kokusu havaya karışıyor. Periyoda uygun tabancalar, pompalı tüfekler ve uzun namlulu silahlarla dolu bir cephanelik sizi bekliyor. Siper tabanlı çatışma mekanikleri sağlam ve tatmin edici. Düşman yapay zekası, saklılık anlarında biraz kör olsa da, çatışma başladığında şaşırtan derecede proaktif davranıyor; üzerinize geliyor, yanlardan sarmaya çalışıyor ve sizi siperinizden çıkmaya zorluyor.

Ne yazık ki, oyunun en büyük mekanik hayal kırıklığı, kapalılıktan yakın dövüşe geçişin olmaması. Sinsice yaklaştığınız bir düşman sizi son anda fark ederse, yumruk yumruğa bir hengameye giremiyorsunuz. Anında silahlara geçmek zorundasınız. Bu durum, bilhassa anlık, yabanî ve kaotik olması gereken mafya çatışmalarının ruhunu yakalamada bir eksiklik hissettiriyor.

Bununla birlikte, oyun bu eksiği, sinematik bıçak düellolarıyla telafi etmeye çalışıyor. Kilit karakterlerle girdiğiniz bu teğe bir dövüşlerde, kamera bir dövüş oyunundaki üzere sabitleniyor ve ortaya koreografisi yeterli tasarlanmış, tansiyonlu anlar çıkıyor. Savuşturma, karşı taarruz ve kaçınma hareketleriyle rakibinizin direncini kırmaya çalıştığınız bu düellolar, oyunun en akılda kalıcı anlarından kimilerini oluşturuyor.

Enzo Favara’nın Hikayesi

Tüm bu mekanikler, tek bir gayeye hizmet ediyor: Enzo Favara’nın trajik kıssasını anlatmak. Kükürt madenlerinde neredeyse bir köle olarak çalışan yetim bir genç olan Enzo, arkadaşının trajik vefatının akabinde bahtına isyan edip kaçar ve yolu lokal Don Bernardo Torrisi ile kesişir. En alt basamaktan başladığı bu yeni “ailede”, hamaseti ve sadakatiyle basamakları tırmanmaya başlar.

Hikaye, cinsin klişelerinden besleniyor: yetenekli bir gencin kanlı yükselişi ve kaçınılmaz çöküşü. Büyük sürprizler yahut aksi köşeler beklemeyin. Fakat The Old Country’nin başarısı ne anlattığında değil, nasıl anlattığında yatıyor. Öykü, bilhassa sinematik orta sahnelerde fevkalâde bir işçilikle sunuluyor. Yüz animasyonları, seslendirmeler ve direktörlük, sizi koltuğunuza bağlıyor. Karakterler, kimileri basmakalıp olsa da, o kadar güzel yazılmış ve canlandırılmış ki, yaklaşık 12 saatlik oyun mühletinin sonunda bile zihninizde yaşamaya devam ediyorlar.

Teknik performans nasıl?

Unreal Engine 5 ile geliştirilen oyun, bilhassa etraf ayrıntıları ve aydınlatma konusunda göz alıcı bir performans sergiliyor. Doğrusal yapının bir avantajı olarak, teknik problemler ve takılmalar en az seviyede. PC sürümünde ışın izleme olmasa da DLSS, FSR ve XeSS üzere çağdaş teknolojilerin tümü mevcut. Azamî ayarlarda 4K çözünürlükte bile mütevazı VRAM kullanımı, oyunun düzgün optimize edildiğinin bir delili. RTX 4070 Ti ekran kartında DLSS kalite modunda ve kare oluşturma açık biçimde 4K çözünürlükte Epic ayarlarda 80 FPS ve üzeri aldığımızı belirtelim.

Ve son olarak, müzikler. Oyunun ruhunu tamamlayan, atmosferi iliklerinize kadar hissetmenizi sağlayan o harika müzikler. Klâsik Sicilya ezgilerinden, tansiyonu tırmandıran orkestral kesimlere kadar her bir nota, anlatılan kıssanın duygusal yükünü taşıyor.

Değerlendirme

Mafia: The Old Country, herkese nazaran bir oyun değil. Açık dünyanın özgürlüğünü ve yan vazifelerin çeşitliliğini arayanlar için bir hayal kırıklığı olabilir. Lakin, kendini büsbütün kıssaya adayan, sinematik ve güçlü bir anlatı tecrübesi arayanlar için son yılların en unutulmaz üretimlerinden biri. Oyunun en büyük “kusuru” olarak görülebilecek doğrusal yapısı, aslında onun en büyük tematik gücü.

Hangar 13, bize keşfedilecek bir dünya değil, tanıklık edilecek bir baht sunuyor. Mafia: The Old Country, oynanabilir bir Baba sineması, interaktif bir Cosa Nostra belgeseli üzere. Fiyat etiketini de göz önüne aldığınızda, mafya anlatılarına ilgi duyan herkesin bu kanlı ve onurlu seyahate çıkmasını şiddetle tavsiye ederim. Bu, serinin geçmişine bir hürmet duruşu ve geleceği için umut verici bir başlangıç.

Artıları

• Atmosfer ve Özgünlük: Bir oyunda görülebilecek en ruh sahibi ve ayrıntılı Sicilya tasvirlerinden biri.
• Olağanüstü Anlatı ve Karakterler: Klişe bir yerde yükselmesine karşın, sunumu, seslendirmeleri ve temposuyla sizi içine çeken bir öykü.
• Sinematik Sunum: Bilhassa orta sahneler ve bıçak düelloları, üst seviye bir sinema kalitesinde.
• Doğrusal Yapının Kıssa Anlatımını Güçlendirmesi: Odaklı ve tempolu bir tecrübe sunarak oyuncuyu kıssanın içinde tutuyor.
• Müzikler: Oyunun atmosferini tamamlayan, tek sözle süper bir soundtrack.

Eksileri

• Sıfır Keşif ve Yan Aktivite: Dünyanın büyük ölçüde bir dekor olmaktan öteye gidememesi.
• Eksik Oynanış Mekanikleri: Saklılıktan yakın dövüşe akıcı bir geçişin olmaması üzere kimi cilalanmamış noktalar.
• Yenilikçi Olmayan Vazife Yapısı: Oynanış döngüsü bir mühlet sonra kendini tekrar edebilir.